Πρόταση -παρέμβαση του Προέδρου του Επιμελητηρίου Δράμας

Η καλή πρακτική της Ελβετίας στον τρόπο δανειοδότησης –στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πλήττονται από την κρίση του covid19, πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για την χώρα μας και άλλες χώρες της ΕΕ.

Στις κρίσεις αυτά που μετράνε είναι η άμεση διάγνωση των αναγκών, ο σχεδιασμός ενεργειών, η εφαρμογή της τεχνολογίας, η απλούστευση των κριτηρίων, η αλλαγή της φιλοσοφίας των κριτηρίων και η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας σε κελεύσματα  του παρελθόντος τόσο υπηρεσιακών παραγόντων όσο και συμφερόντων.

Τι έκανε λοιπόν η Ελβετία?

Εφάρμοσε το σύστημα των μικροπιστώσεων, που είχε έτσι κι αλλιώς δομημένο, μέσα από την εφαρμογή αίτησης μέσω του κινητού τηλεφώνου. Μέσα από την ιστοσελίδα της Ελβετικής κυβέρνησης  ο ενδιαφερόμενος μικρομεσαίος επιχειρηματίας απλά σκάναρε  την αίτηση μίας σελίδας. Την συμπλήρωνε και την έστελνε. Μετά από τριάντα λεπτά τα χρήματα ήταν στο λογαριασμό του  και αν ήταν Σαββατοκύριακο το πολύ τη Δευτέρα ερχόταν η απάντηση.  Με τον τρόπο αυτό η Ελβετία  έδωσε την πρώτη εβδομάδα  δάνεια σε 76 χιλιάδες επιχειρήσεις ύψους 15 δισ. ελβετικών φράγκων. Συνεχίζει όμως με επιπρόσθετα ακόμα 20 δις. ελβετικά φράγκα επεκτείνοντας το πρόγραμμα για την υποστήριξη των επιχειρήσεων.

Μία από τις επιτυχίες του προγράμματος στήριξης έγκειται στο γεγονός ότι υπάρχουν δύο τύποι αιτήσεων. Η πρώτη όπου οι επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν αίτημα για άμεσο δάνειο ως το 10% του ετήσιου τζίρου τους  & μέχρι του ποσού των 500 χιλιάδων Ελβετικών φράγκων για την άμεση ρευστότητα τους. Έχει μηδενικό επιτόκιο, εκταμιεύεται με απλή δήλωση χωρίς άλλα ανασταλτικά κριτήρια, κι έχει την εγγύηση του ελβετικού κράτους. Η δεύτερη είναι ότι μπορούσε να αιτηθεί κάποιος για δάνειο ως 20 εκατ. ελβετικά φράγκα με επιτόκιο 0,5% και το κράτος να εγγυάται το 85% του δανείου ενώ το ύπολοιπο 15% του ρίσκου το αναλαμβάνει η ίδια η τράπεζα. Και οι δυο αυτές επιλογές ήταν χωριστές πλατφόρμες που επέλεγαν οι επιχειρήσεις και προσφέρθηκαν από τις ελβετικές τράπεζες στους πελάτες τους άμεσα, χωρίς καμιά καθυστέρηση.

Βλέποντας λοιπόν την καλή αυτή πρακτική, και το πως λειτούργησε μέσα στην απόλυτη κρίση διαπιστώνουμε την αναγκαιότητα για τα κάτωθι:

·         Δημιουργία άμεσα ενός συστήματος μικροπιστώσεων με κρατική εγγύηση στο 100%. Ο ρόλος των τραπεζών είναι αποκλειστικά ως ενδιάμεσοι φορείς. (Στην ανάγκη δημιουργία ενός κρατικού πυλώνα μικροπιστώσεων ή χρησιμοποίηση υφιστάμενου κρατικού  φορέα ή μηχανισμού ή εργαλείου).

·         Οι μικροπιστώσεις θα δίνονται αποκλειστικά με μόνο μια αίτηση & δήλωση της επιχείρησης χωρίς άλλους όρους. Ο στόχος της μικροπίστωσης έχει τα χαρακτηριστικά της στήριξης μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων για την επιβίωση τους, χωρίς άλλους όρους και ανασταλτικά κριτήρια αξιολόγησης.  

·         Το ύψος των μικροπιστώσεων θα είναι μέχρι το 10% των ακαθαρίστων εσόδων της επιχείρησης και μέχρι 500.000 ευρώ. Το επιτόκιο μηδενικό και το εύρος αποπληρωμής 6 έτη με περίοδο χάριτος 1 έτος.

·         Δεύτερη επιλογή για ύψος δανείου από 500.000 μέχρι 20 εκατομμύρια ευρώ με κριτήρια τραπεζικής αξιολόγησης, επιτόκιο 0,5%, με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου κατά 85% και το υπόλοιπο 15% με ρίσκο που αναλαμβάνει η τράπεζα. Διάρκεια αποπληρωμής 10 έτη με περίοδο χάριτος 1 έτος.

·         Η εφαρμογή τεχνολογίας για την ταχύτητα υλοποίησης αποτελεί κομβικής σημασίας προϋπόθεση και για αυτό το λόγο ήδη θα έπρεπε να είναι έτοιμη.  

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι η Ελβετία αποτελεί ξεχωριστό παράδειγμα λόγω ισχυρού τραπεζικού συστήματος, χωρίς τις δεσμεύσεις σε απόλυτο βαθμό με την ΕΕ κλπ. Αυτό όμως αποτελεί μια δικαιολογία που δεν αναγνωρίζει ότι η κρίση του covid19 καταργεί ουσιαστικά κάθε λογική του παρελθόντος εφόσον πιστεύουμε ότι πρέπει να στηριχθεί η μικρομεσαία επι

Μέσα από αυτήν την πρόταση, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι μέσα από τις μικροπιστώσεις μπορούν να στηριχθούν οι λειτουργικές δαπάνες των επιχειρήσεων για όσο υπάρχει αναστολή λειτουργίας τους και κυρίως α) η διατήρηση των θέσεων εργασίας, β) η πληρωμή οφειλών σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία σύμφωνα με τις διατάξεις που έχουν ψηφισθεί και φυσικά γ) η επανεκκίνηση τους όταν αυτό αποφασισθεί με την λήξη των μέτρων. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να διαρκέσει η οποιαδήποτε επιδοματική πολιτική βοηθημάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα και εδώ οι μικροπιστώσεις αποτελούν μεγάλη και ουσιαστική λύση στο πρόβλημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αρκεί να αλλάξουν τα κριτήρια και οι λογικές του παρελθόντος, ώστε να έχουν όλες οι εν ενεργεία επιχειρήσεις  δυνατότητες επιβίωσης.   

Στέφανος Γεωργιάδης

Πρόεδρος Επιμελητηρίου Δράμας